Dagen lang had Frits eraan gewerkt. Hij had een pontificale NEE/NEE sticker op zijn brievenbus geplakt om geen reclamefolders meer te ontvangen. Hij had zichzelf “ontgoogled.” Zich afgemeld voor nieuwsbrieven en zijn nummer afgemeld zodat hij niet meer lastig gevallen werd door telemarketeers. Alle mogelijke stappen had hij ondernomen om niet meer bloot gesteld te worden aan reclame-uitingen. In zijn eigen huis dan, want op straat kon hij er niet omheen.
Frits was verslaafd, aan kopen. Als hij een folder in de bus kreeg, moest hij zo snel mogelijk nog iets kopen wat in de folder stond. Maar het geld was op. Zijn telefoon werd afgesloten en door de grote schulden op zijn creditcard en roodstand waren er weken dat hij letterlijk geen eten meer kon kopen. Maar wel had hij die grote flatscreen tv uit de laatste Media Markt reclamefolder. Eigenlijk wist hij altijd wel een item of gadget uit elke reclamefolder te vinden die hij moest en zou kopen. Niet dat hij ooit iets zou doen met die hogedruk spuit uit de Praxis folder of die skidrager voor zijn auto uit de laatste Kwik Fit reclame. Want om die te gebruiken had hij geld nodig om benzine te kopen. Ski`s had hij wel, uit de reclamefolder van Intersport, ook al had hij nog nooit een voet op een skipiste gezet. Maar wel had hij na de aankoop van de artikelen even een warm gevoel in zijn onderbuik gevoeld. Helaas verdween dit gevoel zodra er een nieuwe stapel reclame folders op de mat viel en de ellende opnieuw begon.
Dus daar zat Frits met oud & nieuw, alleen thuis aan een glaasje kraanwater en nam hij zichzelf voor om het in 2011 helemaal anders te gaan doen: geen impulsen en manipulatie meer door reclamefolders in zijn huis. Dus pakte Frits er pen en papier bij en begon te analyseren via welke wegen de verschillende winkelketens en bedrijven hem probeerden te verleiden tot het doen van aankopen uit hun laatste reclamefolder.
Huis aan huis folders. Mailings via online diensten waar hij zich eens voor had ingeschreven. Zakelijke reclame omdat hij zich ooit in had geschreven bj de KvK om te kunnen winkelen bij de Macro. Telefonische verkoop. TV reclame en internet telden voorlopig even niet mee omdat de kabelmaatschappij beide diensten al had afgesloten wegens betalingsachterstand. Dus timmerde Fritz zo goed en kwaad alle kanalen dicht zodat hij eindelijk serieus zou kunnen beginnen met afkicken.
Overal had hij aan gedacht, dacht hij. Het ging goed, een dag, twee dagen. Zelfs drie dagen nadat er geen reclame impulsen meer waren gekomen voelde Frits geen drang om te kopen kopen kopen. Hij begon zich eindelijk vrij te voelen. Weg was de drukte uit zijn hoofd en het vurige verlangen naar dat warme gevoel in zijn onderbuik na een aankoop. Hij begon weer te genieten van de kleine dingen. Een wandeling, een warm kopje thee, het fluiten van de vogels, de wolken die voorbij trokken in de lucht. Op dag vier werd frits fluitend wakker door een zonnestraaltje dat door zijn raam kwam. Zijn salaris was net gestort en voor de eerste keer sinds jaren voelde hij niet de drang om meteen naar de winkel te rennen om dure artikelen te kopen. Hij besloot zichzelf te verwennen met een heerlijk ontbijt. Kocht verse croissants en sinaasappelen, eitjes en melk en maakte het meest heerlijke ontbijt dat hij in jaren had gegeten. Althans het was de eerste keer in jaren dat hij zo kon genieten van een ontbijtje. Na het uitgebreide ontbijt hoorde hij de brievenbus: klik-klak, klik-klak. Op de mat lag een blanco enveloppe, met alleen zijn naam en adres erop. Geen reclamefolder, geen reclameuitingen zichtbaar. Vol verwachting pakte Frits de enveloppe op. Een verlate nieuwjaarskaart? Een vroege Valentijnskaart? Hij had geen idee. Langzaam scheurde hij de enveloppe open, voelde erin. Het voelde geplastificeerd aan. Langzaam trok hij het papier uit de enveloppe terwijl zijn ogen gesloten waren. Langzaam opende hij zijn ogen. Het beeld werd steeds helderder. De geur van verde croissants en gebakken ei leek weg te trekken. Een kriebel in zijn buik en een hunkering van verlangen trok door zijn lichaam.
Ach, wat the hell dacht Frits bij zichzelf, terwijl hij de reclamefolder bekeek: nog één aankoop kan toch geen kwaad…?
Geef een reactie