Reclame-uitingen komen we overal tegen. Vooral in de sportwereld is het ondenkbaar om eens rustig een wedstrijd te bekijken zonder ‘lopende reclamezuilen’ te zien. Voor de Berlijnse krant Taz is de maat nu vol. Voor een periode van twee weken stoppen ze met het toelaten van reclame-uitingen op sportfoto’s en alle merknamen zullen dan ook niet meer zichtbaar zijn in de krant (zowel op de gedrukte als in de online versie). Is dit een onvervalste vorm van censuur of hebben ze hier daadwerkelijk een punt? Ik vind het een mooie manier om je lezers er eens echt bewust van te maken hoe veel reclame er wel niet te zien is. Ik ben het er echter niet mee eens dat mijn onafhankelijk mening als sportconsument beïnvloed wordt al die reclame. Dat vind ik veel te ver gaan!
Waar ze wel degelijk een punt hebben is dat de schrijvende- en fotograferende pers alle vormen van reclame in de sport klakkeloos overneemt. En dit doen ze helemaal gratis en voor niets. Waar je op de tv niet de tijd en de mogelijkheden hebt om sponsornamen onduidelijk te maken (stel je eens voor dat je een voetbalwedstrijd van het eerste fluitje tot het laatste interview live zou moeten bewerken) hebben ze bij dagbladen en magazines die tijd vooral wel. En daar kan je dan best wat mee doen. Een ‘bewustwordingperiode’ van twee weken zie ik dan ook helemaal zitten. En ook dat het dagblad daarna door zal gaan met het plaatsten van sportfoto’s waar ‘veel sporter en weinig logo’s’ te zien zullen zijn. Het verslaan van prestaties van de atleten is namelijk het kerndoel van de sportpers, het als doorgeefluik fungeren voor reclame zeker niet. Maar gelukkig blijven ze niet eeuwig ‘blurren’. Naast het feit dat het kijken naar foto’s dan zelfs bijna onplezierig wordt zou ik ook een vervelend onderbuik gevoel krijgen, alsof het gewoon een ordinaire geldkwestie is. Want ja, de tv krijgt wel betaald en de dagbladen niet, en dat is niet eerlijk…
Voor meer informatie, klik hier.
Geef een reactie